Bron: ISM-Palestine palsolidarity.org 17 november 2023 ~~~
Shi’b Al Butm is een dorp aan de voet van een van de heuvels in het zuiden van Hebron. Er wonen 18 Palestijnse families met vlakbij een illegale Israëlische nederzetting en nog dichterbij, vlakbij de huizen aan de bovenkant van het dorp, een kolonistenbuitenpost die door de nederzetting is opgezet.
Toen we gisteravond aankwamen, zag het gelige schijnsel van de nederzettingsverlichting er al te dichtbij uit. De witte lichten van de Palestijnse stad Yatta waren veel verder weg. Een moderne kolonistenweg loopt aan de andere kant van het dorp, dwars door de glooiende heuvels en snijdt Shi’b Al Butm af van Yatta.
Onze gastheer en zijn familie zaten rond een massief brandende boomstam van een olijfboom, waar thee en koffie herhaaldelijk rondgingen. Toen de drone van de kolonisten aan de nachtelijke hemel verscheen, wisten we dat ze ons in de gaten hielden en ons lieten weten dat ze er waren.
Er was wat beweging in de richting van de buitenpost. Nachtelijke geluiden zijn duidelijk voor degenen die er hun hele leven hebben gewoond, maar niet voor ons die niet vertrouwd zijn met het gebied.
De algemene opvatting was dat het waarschijnlijk de kolonisten waren die bezig waren hun tent weg te halen die het dichtst bij de huizen van het dorp stond. Waarom zouden ze dat midden in de nacht doen? Israëlische solidariteitsactivisten vertelden ons dat er voor de volgende dag een rondleiding door de nederzettingen was georganiseerd om hun vreedzame aard en idyllische karakter te laten zien en een tent als teken van uitbreiding van een buitenpost aan de rand van een Palestijns dorp past niet bij zo’n gaslighting tour.
Onze gastheer en zijn zonen vertelden ons dat ze de hele nacht in ploegen wakker zouden blijven en we maakten een rooster voor ons internationals om hen gezelschap te houden. Een journalist van de Los Angeles Times, die de nacht in het dorp doorbracht, deed ook mee aan de wake.
Tijdens mijn nachtdienst waren alle geluiden reden tot alertheid. Onze gastheer en zijn zoon stonden steeds weer op, luisterden goed en schenen met een zaklamp om er zeker van te zijn dat er geen ongewenste bezoekers waren. Dan begonnen de honden te blaffen en waagde de zoon van onze gastheer zich in het donker om te zien wat hen bezielde.
Gelukkig was de nacht rustig, maar verschillende mannen van het huis deden nauwelijks een oog dicht. Het idee was dat ze allemaal hun slaap zouden inhalen na het ochtendgebed.
Een Israëlische activiste die veel tijd doorbrengt in het gebied en in verschillende dorpen verblijft, vertelde me dat de kolonisten steeds uit de buitenpost net boven het dorp komen. De laatste keer, een paar dagen geleden, kwamen ze de hele dorpsbevolking vertellen dat ze weg moesten gaan of dat ze hen zouden doden. Maar de dorpelingen waren niet van plan om te vertrekken en ze lieten zich ook niet in slaap verrassen.
De Israëlische activiste zei dat dit de derde was in de golf van aanvallen sinds het begin van de oorlog tegen Gaza, waarbij de vorige aanvallen eindigden met het vernielen van de hele inhoud van een huis, het weggooien van meel, het kapot slaan van bloempotten en het doden van een eend en een kip.
Ze citeerde de cynische opmerking van een dorpeling: “Nu Palestijnse levens er niet meer toe doen, kan iemand op zijn minst proberen de levens van dieren te beschermen?”
