Bron: Dagverslag, ISM Palestina 14 november 2023 ~~~
Toen ik naar Palestina kwam, nam ik een kompas mee. En als ik het nu open, bedekken witte rozenblaadjes de naald die naar het noorden zou wijzen om mijn weg te vinden.
De White Rose Society was een groep mensen in het centrum van nazi-Duitsland die hun menselijkheid behielden te midden van de onmenselijkheid om hen heen en zich verzetten tegen de Holocaust.
Gisteren nam een groep kleine Palestijnse kinderen me mee naar een speeltuin. We speelden samen, baden samen en ze gaven me nog meer witte rozenblaadjes.
Vannacht sliep ik in een kleine Palestijnse bedoeïenengemeenschap. 3 dagen geleden kregen ze van gewelddadige extremisten uit de nabijgelegen illegale nederzettingen 24 uur de tijd om hun dorp te verlaten of allemaal gedood te worden. Op het moment dat ik dit schrijf leven ze nog en wonen ze nog steeds in hun huizen, maar ik weet niet hoe lang dit nog het geval zal zijn.
In de tent waar ik verbleef om te documenteren en tussenbeide te komen, waren er internationals en Israëliërs. De Israëli’s met wie ik was, hebben ervoor gekozen om zich te verzetten tegen nog een shoah, nog een nakba. Ik geloof dat zij tot de rechtvaardigen van deze generatie behoren en ik ben dankbaar dat ik naast hen mocht staan. Zij, van beneden in de vallei, in plaats van de kolonisten op de heuveltoppen, zijn een licht voor de naties, vasthoudend aan een cultuur van solidariteit tegen de verwachtingen in.
Gisteravond werd Wadi Tiran, waar ik geslapen heb, niet van de kaart geveegd, maar er zijn al hele gemeenschappen volledig verdwenen vanwege vergelijkbare dreigingen. En de IDF-gevechtsvliegtuigen die ik elk uur boven me hoorde, herinnerden me eraan dat ik faal in mijn pogingen om etnische zuiveringen te stoppen. Ik heb belasting betaald. En die Amerikaanse belastingcenten vermoorden duizenden kinderen, zoals die kinderen die mij witte rozenblaadjes gaven.
Als iemand die geïnspireerd is door alle Abrahamitische geloofstradities, weet ik dat het voortbestaan, de vrede, de vrijheid en het recht op terugkeer van één volk of geloof niet hoeft te betekenen dat het voortbestaan, de vrede, de vrijheid en het recht op terugkeer van een ander volk of geloof wordt ontkend.
De islamitische mystieke dichter Jelaluddin Rumi zegt: “Waar je ook gaat, moge je de ziel van die plaats zijn.” Een van de betekenissen van Al Aqsa, de moskee in het hart van de oude stad van Jeruzalem, is de ziel. De ziel van deze plaats is in gevaar. En daarmee ook de ziel van de mensheid.
Ik hoop dat ik nog meer witte rozen zal zien bloeien.