Treitercampagne van kolonisten tijdens “Shabbat Chayei Sarah” in Al-Khalil

Bron: ISM - Al-Khalil 
palsolidarity 22 november ~~~

Muziek, liederen, dans, gebeden en alcohol. Dit zou overal een gewoon religieus feest kunnen zijn – ware het niet dat het wordt gebruikt als excuus voor Israëlische kolonisten om de Palestijnse gemeenschap aan te vallen en te plunderen, die al sinds 1997 in afzondering leeft, in de stad die bekend staat als al-Khalil voor de Palestijnen en Hebron voor de Israëliërs.

Zoals elk jaar, verzamelden tienduizenden kolonisten en zionisten uit het buitenland zich in de stad op vrijdag 22 en zaterdag 23 november om “Shabbat Chayei Sarah” te vieren, samenvallend met de Torah lezing van het verhaal van Sarah (één van de vrouwen van Abraham). Men gelooft dat Sarah begraven ligt in wat Israëliërs de Grot van de Patriarchen noemen. Deze gebeurtenis, die algemeen bekend staat als “Sarah-dag”, is sinds jaren veranderd in een soort pogrom tegen Palestijnen die in Al-Khalil wonen.

In voorgaande jaren hebben kolonisten Palestijnse huizen, auto’s en winkels aangevallen, geprobeerd brand te stichten, en massale marsen gehouden die beginnen in de Shuhada Straat (bijna volledig afgesloten voor Palestijnen), de controleposten passeren en zich uitstrekken naar het Palestijnse deel van de stad. De sabbat van Sarah is een van die dagen die de toch al benauwende leefomstandigheden voor Palestijnen die in al-Khalil wonen, verergeren, ook al is dat sinds 7 oktober bijna onmogelijk. Het hele gebied was het hele weekend afgesloten voor Palestijnen – de checkpoints waren volledig gesloten, zodat er geen doorgang mogelijk was van de ene kant van de stad naar de andere.

Ben Gvir op de vrijdagbijeenkomst

Kolonisten op de vrijdagbijeenkomst

Kolonisten begonnen de dag ervoor (21 november) te arriveren; bussen uit nederzettingen verspreid over de Westelijke Jordaanoever en ’48 (Israël zelf) brachten duizenden jongeren, gezinnen en militairen om hun kamp op te slaan in tenten rond de Ibrahimi-moskee en de Al-Shuhadastraat. De viering begon hier, rond wat wordt beschouwd als een heilig historisch monument, gebouwd boven de grot met de graven van Abraham, zijn vrouw Sarah en zonen Isaac en Jacob. De Al-Shuhada Straat is nu al 27 jaar bijna ontoegankelijk voor Palestijnen; hij werd afgesloten door het leger na het zogenaamde Hebron Protocol in 1997 en het begin van de geografische apartheid van al-Khalil.

Kolonisten marcheren door Palestijnse buurten

Op vrijdagavond voerden groepen kolonisten nachtelijke marsen uit in de Jaber neighborhood en door Palestijnen bewoonde gebieden in de buurt van de nederzetting Kiryat Arba, waarbij ze leuzen en beledigingen scandeerden tegen Arabieren en Palestijnen. Ook aanwezig was de Israëlische minister van Nationale Veiligheid Itamar Ben-Gvir, leider van de extreem-rechtse Otzma Yehudit partij, die ‘s middags de sabbat van Sarah vierde omringd door gelovigen en ‘s avonds een groep kolonisten leidde bij het scanderen van anti-Arabische leuzen. Ben Gvir is een van de ongeveer achtduizend inwoners van de enorme illegale nederzetting Kiryat Arba, die bekend staat om zijn extremistische en gewelddadige opvattingen. Die nederzetting was ook de woonplaats van Baruch Kopel Goldstein, de Israëlisch-Amerikaanse terrorist die in 1994 het vuur opende op honderden moslims die aan het bidden waren in de Ibrahimi-moskee, waarbij 29 mensen omkwamen en 125 gewond raakten. Van Ben Gvir is bekend dat hij een afbeelding van deze terrorist in zijn woonkamer bewaart.

Op zaterdag verzamelden een aantal jeugdgroepen zich in een van de belangrijkste buitenposten in de stad, de nederzetting Beit Romano. Nadat ze zich verzameld hadden voorbij de poort die al-Shuhada afsluit, begonnen ze stenen te gooien en beledigingen en leuzen tegen Arabieren te roepen. In de jaren daarvoor heeft het leger een mars toegestaan en gefaciliteerd die de oude stad binnen trok, waardoor Palestijnse kooplieden gedwongen werden hun kraampjes te sluiten en zich in hun huizen te barricaderen uit angst voor kolonistengeweld.

Kolonisten schreeuwen beledigingen naar Palestijnen

Dit jaar werd die specifieke mars niet gehouden, misschien vanwege de huidige politieke situatie. “Gelukkig was er dit jaar weinig geweld,” bevestigt B., lid van een lokale mensenrechtenvereniging. “Maar het leven in al-Khalil wordt steeds moeilijker,” vervolgt B.. “We leven in apartheid, en sinds 7 oktober is het nog erger geworden. Ze openen en sluiten de stad zoals ze willen. Na het begin van het conflict werden we tien dagen achter elkaar gedwongen om binnen te blijven, met één uur per dag dat we naar buiten konden.”

Kolonisten in Shuhada Street

Hebron is in feite een verdeelde stad, een Palestina in het klein: metalen draaihekken, muren en minstens 28 controleposten scheiden de door Israël gecontroleerde H2 zone van de door de Palestijnse Autoriteit gecontroleerde H1. Ongeveer 33.000 Palestijnen wonen in de door de Israëlische staat gecontroleerde zone, die niet alleen families en gemeenschappen verdeelt, maar ook duizenden mensen dwingt om dagelijks langdurige veiligheidscontroles te ondergaan en mishandeling, misbruik en willekeurige sluitingen van hele buurten te verduren. OCHA’s onderzoek van september 2023 stelde vast dat er in totaal 80 versperringen waren in de stad (inclusief de 28 “constant bemande” checkpoints), maar sinds 7 oktober zijn ze naar verluidt toegenomen tot 113 in de Oude Stad en 180 in heel Hebron.

Kolonisten in Shuhada Street.

Dit is een echte interne apartheid die wordt opgelegd aan de Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever. B. schetst een beeld van de apartheid in Hebron: “Vanuit mijn huis in de Jaber buurt (H2 gebied), deed ik er vijf minuten over om naar de moskee te lopen. Nu ga ik daar niet meer heen, ik zou door acht checkpoints moeten, tussen wegafsluitingen en checkpoints door. Hun doel is om ons uit te putten, om ons uit deze buurten te krijgen.” Hij sprak over “ verdrijving van mensen zonder stem”, de stille verwijdering van Palestijnen vanwege het voortdurende misbruik, geweld en economische ontberingen die Palestijnen moeten doorstaan.

“Sinds 2000, sinds het begin van de ommuringen en controleposten, zijn meer dan 580 winkels gesloten als gevolg van militaire bevelen, en meer dan 1.800 winkels hebben enorme economische gevolgen ondervonden of zijn gesloten als gevolg van de beperkte mobiliteit van mensen in de stad,” voegde B. eraan toe. Naast het leed dat gepaard gaat met pesterijen en eindeloos wachten bij controleposten, zijn er ook razzia’s, arrestaties en willekeurige opsluitingen. “Ook ik ben in de gevangenis terechtgekomen, zoals bijna iedereen in Palestina… Dat is de manier waarop de zionistische ideologie dingen doet,” vertelt B. “Ze doen dingen geleidelijk, ze proberen de demografie van de wijken te veranderen. Ze zorgen ervoor dat mensen rustig vertrekken omdat ze hen in een onleefbaar bestaan dwingen. En dan nemen ze alles mee.”

Er wonen ongeveer 700 kolonisten in de Oude Stad, beschermd door 2.300 soldaten. “Voor elke kolonist zijn er drie soldaten: dat geeft een idee van de situatie,” zei B., sprekend over de volledig gemilitariseerde stad. En nu hebben de kolonisten een uniform aangetrokken en zijn ze zelf militair geworden, wat leidt tot meer geweld tegen Palestijnen. “Al-Khalil is de enige stad op de Westelijke Jordaanoever waar de nederzettingen zich ook in de stad bevinden. En ze proberen de nederzettingen voortdurend uit te breiden.”

Al-Khalil: een stad, een klein Palestina.

Lege Oude Stad van Al-Khalil door blokkades en beperkingen