Bron: Internationale Solidariteitsbeweging (ISM) 1 maart 2024
Kafr Qaduum – Het is vrijdag en de oproep tot gebed klinkt in het plattelandsdorp Kafr Qaduum, ten westen van Nablus in het noordelijke deel van de Westelijke Jordaanoever. De straten zijn rustig, leeg op wat spelende kinderen en een paar auto’s na die vroeg op weg zijn naar de masjid. Rond 11 uur verzamelen enkele mannen en jongens zich en drinken koffie aan de hoofdweg naast de deur. Jongere kinderen spelen en lachen. Het tafereel ziet er kalm en verwachtingsvol uit, met een onderliggende spanning. Zoals elke vrijdag marcheren de dorpelingen na het gebed uit protest tegen de afsluiting van de hoofdweg van hun dorp en tegen de Israëlische bezetting.
Protesten zijn een vast onderdeel van het leven in plattelandsdorpen in Palestina – sommige al sinds de tweede intifada. Maar in de meeste delen van de Westelijke Jordaanoever hielden ongewapende protestmarsen op na 7 oktober, toen soldaten en kolonisten hun voordeel deden met de aanvallen van Hamas om een golf van geweld, terrorisme en diefstal van land en grondstoffen te ontketenen tegen hun Palestijnse buren. Terwijl het leger voorheen voornamelijk traangas, geluidsbommen en met rubber beklede stalen kogels gebruikte om de demonstranten uiteen te drijven, melden dorpelingen van Kafr Qaduum sinds 7 oktober dat ze alleen nog maar met scherp geschoten worden.
Videospeler
Israëlische drone vliegt over de demonstranten. @ISM
Maar de protesten in Kafr Qaduum zijn nooit gestopt. Abu Masseib, voormalig burgemeester van het dorp, vertelt trots dat ze al 13 jaar lang elke vrijdag demonstreren voor de opening van hun hoofdweg – sinds de Israëlische rechtbanken weigerden hun rechten te verdedigen. Hij vertelt dat de militaire agressie het protesteren gevaarlijker heeft gemaakt, maar dat de dorpelingen volhielden en hun gewoonten aanpasten om de schade te beperken. Elke week gaan er minder dorpelingen op pad, ze gaan voorzichtig te werk en brengen verslag uit en trekken zich snel terug als er militaire bewegingen worden waargenomen. Ondanks deze voorzorgsmaatregelen meldt Masseib dat de militairen ernstige verwondingen hebben veroorzaakt. Sinds 2011 zijn er volgens hem meer dan 100 dorpelingen met scherp beschoten. Meer dan 150 werden gearresteerd, zegt hij, voor weken tot wel een jaar. Hoewel er geen doden zijn gevallen, hebben 2 kinderen verschrikkelijke hersenbeschadigingen opgelopen door “minder dodelijke” kogels in het hoofd. Vorige week nog werd een jongere in het gezicht geschoten, maar hij overleefde het toen de kogel terugkaatste in zijn kaak. Veel meer dorpelingen hebben ogen verloren of ernstige verwondingen opgelopen aan benen of buik. In zijn groep van 14 Palestijnse jongeren en volwassenen die bij ons zitten, zegt zij: “10 van ons zijn beschoten met scherp [munitie]”.
Op de vraag waarom hij denkt dat de mensen van Kafr Qaduum doorgaan met protesteren als andere dorpen de marsen hebben onderbroken, zegt hij: “We hadden deze kwestie al voor 7 oktober; we willen een vrije weg. We hebben te veel geleden; we begrijpen de bezetting.” Meer dan 50% van het dorp ligt in Gebied C, een deel van de Westelijke Jordaanoever dat door Israël is geannexeerd, beschikbaar is gesteld voor Israëlische nederzettingen en verboden terrein is voor Palestijnen. Hieronder vallen ook de meeste olijfbomen van de dorpelingen, hun belangrijkste landbouwproduct en van immense symbolische waarde. “Het doet pijn voor alle mensen in het dorp,” zegt Abu Maseib.
Vandaag de dag is de militaire aanwezigheid meestal verborgen. Een laagvliegende drone waakt boven ons en de helmen en haren van vier soldaten steken boven de dichtstbijzijnde heuvel uit. Het protest verloopt beheerst, rustig, zonder geschreeuw van leuzen of gegooide stenen. Toch staan de ambulance van de Palestijnse Rode Halve Maan en de media klaar om te reageren en de militaire agressie te documenteren. Het protest eindigt abrupt als er melding wordt gemaakt van militaire bewegingen, en wij – de enige aanwezige internationals – worden veilig de stad uitgereden voordat er iets escaleert.
De illegale Israëlische nederzetting net buiten Kafr Qaduum. @ISM
Het is moeilijk in te schatten of de aanwezigheid van solidariteitsactivisten tegenwoordig afschrikkend werkt. Organisator Murad Shtaiwi meldt dat er sinds 7 oktober geen andere solidariteitsactivisten meer aanwezig zijn geweest. Dorpelingen maken zich zorgen over het blootstellen van buitenstaanders aan het niveau van geweld dat ze zelf wekelijks en soms dagelijks ervaren. Murad meldt dat veel van het geweld doordeweeks plaatsvindt, wanneer soldaten het dorp binnendringen om eigendommen te beschadigen, demonstranten te arresteren die op drone-foto’s te zien zijn, of gewoon lukraak met geweren schieten. Hij laat een video op zijn telefoon zien waarop duidelijk te zien is hoe soldaten hun wapens afvuren op hoofdhoogte en in woongebouwen. Dit zijn geen schoten die alleen bedoeld zijn om af te schrikken of uiteen te drijven, maar om te verwonden en te doden.
Voordat de solidariteitsactivisten worden verdreven, loopt iedereen samen terug naar de relatieve veiligheid van thuis. Murad bevestigt dat dit een goede timing is. “Het is een eer,” zegt hij, “voor ons om martelaren te hebben; maar het is een grotere eer om levende kinderen te hebben”.
Topfoto: Palestijnen verzamelen zich op de hoofdweg van het dorp. @ISM